Stage Boehringer Ingelheim

Aangezien ik nog niet echt kan beginnen in het lab met mijn experimenten en ik me dus eigenlijk een beetje verveel is dit wel een goede gelegenheid om even te vertellen wat ik nu eigenlijk precies voor stage doe en waarom ik hierheen ben gegaan. Het wordt een beetje een technisch verhaal, maar ik hoop dat ik dan een beetje een overzicht kan geven van wat mijn studie en stage precies inhoud.
Zoals de meesten van jullie wel weten heb ik de bachelor Farmaceutische wetenschappen gedaan. Dit houd in dat je leert over de ontwikkeling van medicijnen. In de ontwikkeling van een medicijn heb je verschillende fasen:
- de onderzoeksfase: waarin een medicijn bedacht en ontwikkeld wordt.
- de pre-klinische fase: hier wordt het medicijn getest in dieren, om te zien of het medicijn echt werkt
- de klinische fase: hier wordt het medicijn op mensen getest, eerst gezonde mensen om de toxiciteit van het medicijn vast te stellen (dit doen ze door eerst een lage dosis toe te dienen en vervolgens steeds meer om te kijken bij welke hoeveelheid bijwerkingen optreden), vervolgens wordt het medicijn getest op mensen die een ziekte hebben waar het medicijn voor bedoeld is.
- als alle klinische testen zijn geslaagd en het medicijn dus werkt met niet al te veel bijwerkingen dan komt het op de markt.
Dit hele proces duurt ongeveer 20 jaar.

Mijn studie, Farmaceutische wetenschappen, houdt zich voornamelijjk bezig met de onderzoeksfase. In deze fase heb je verschillende onderzoeksgroepen.
Computational: Ik noem dit altijd maar de mensen die molecuultjes tekenen op de computer omdat ik er zelf eigenlijk ook niet zoveel van begrijp. Maar ze kijken voornamelijk naar eiwitten en hoe die met elkaar in contact komen.
synthese: dit zijn de echte scheikundigen. Het beeld van pruttelende pannetjes op een laboratorium en stofjes bij elkaar gooien komt vooral van deze afdeling af en simpel gezegd gaat het ook eigenlijk een beetje zo. Hier worden de stofjes wat uiteindelijk medicijnen gaan worden gemaakt.
Analytisch: Dit is vooral de analyse van de stoffen van de synthese afdeling of ergens anders vandaan. Zij kunnen als ze een stofje krijgen precies zien wat er allemaal in zit en of het zuiver is. Lijkt wel een beetje op NCIS en CSI.
dan is er nog Toxicologie: zij kijken of een stofje toxisch is, dus of het interactie aangaat met andere eiwitten dan eigenlijk de bedoeling is. Dit heeft vooral met enzymen te maken geloof ik, maar wat ze precies doen ben ik nog steeds niet achter.
En dan is er nog mijn afdeling: target finding. Hier werken we met cellen. We kijken vooral naar dingen die mis zijn in de cel, bijvoorbeeld bij kanker en proberen dan iets te vinden om dat weer te verhelpen.
Het gaat hierbij voornamelijk om de signalering in cellen. In de basis van signalering heb je een cel met een receptor. Aan die receptor bind een stofje, een ligand, die de receptor activeert. Die actieve receptor zet dan in de cel een signaal aan waarbij allerlei eiwitten elkaar activeren. Het signaal kan allerlei dingen tot gevolg hebben die te maken hebben met het overleven van de cel of met de zelfvernietiging ervan.
Om even het voorbeeld van kanker te nemen kan het dus bijvoorbeeld zo zijn dat ergens in de signalering iets mis is waardoor de cel te veel gaat delen. Dat kan bijvoorbeeld een overschot aan ligand zijn, maar er kan ook een teveel aan actieve eiwitten in de cel zijn.
Dat laatste is het geval bij mijn stage hier. Ik doe onderzoek naar een eiwit die bij kanker (voornamelijk huidkanker) in overschot aanwezig is. Dit eiwit zorgt ervoor dat een cel blijft leven. Maar omdat het een kankercel is willen we deze cel natuurlijk dood hebben. Ik ga dus in mijn project proberen om dit eiwit te targetten (te remmen) en we hopen dan te zien dat de kankercellen dood gaan. Als dit lukt zou er mogelijk een nieuw medicijn zijn tegen huidkanker, maar misschien ook in een aantal andere kankersoorten waar dit eiwit ook teveel is. Denk er niet te veel van, want hoewel ik dan een medicijn heb tegen deze kankersoort, het is niet zo dat bij iedereen die huidkanker heeft dit eiwit in overschot aanwezig is. Aangezien een cel ontzettend veel eiwitten en receptoren heeft waar iets fout mee kan zijn. Bij sommige mensen kan het dus ook een andere oorzaak hebben en zal dit medicijn niet werken. Maar er zal hoe dan ook potentie in zitten anders zal dit bedrijf er geen geld in stoppen om er onderzoek naar te doen.

En dan nu de grote vraag: waarom dan Wenen?
Eigenlijk gewoon omdat het heel makkelijk was om hier een stage te krijgen. De begeleidster van mijn bachelorstage op de VU had hier stage gelopen en vertelde me dat ze hier een geweldige tijd had gehad. Ik wilde heel graag in het buitenland stage lopen en heb aan de onderzoeksafdeling bij ons op de vu gevraagd of ze nog contacten hadden met Boehringer Ingelheim en of ze voor me konden vragen of ik hier stage kon lopen. Dit hebben ze gedaan en ik mocht komen.

Nu zit ik dus hier op het lab. Ik zit op kantoor met twee andere mensen (technicians), dit zijn mensen die vooral experimenten doen. In dit lab zijn er best veel technicians. Verder zijn er dan nog bachelor studenten die hun project hier doen en natuurlijk ik als masterstudent met een eigen project. En er zijn een paar PHD studenten. Dit zijn studenten die zijn afgestudeert van hun master en nu voor 4 jaar een eigen onderzoek doen. Ze schrijven uiteindelijk een boekje met artikelen die gepubliceerd zijn in verschillende wetenschappelijke tijdschriften en moeten uiteindelijk hun project verdedigen tegenover allemaal hoogleraren. Dan hebben we nog mijn uiteindelijke begeleider, hij is hoofd van de afdeling en stuurt iedereen aan met experimenten. Er schijnt ook nog een grote baas te zijn hier die uit nederland komt waar ik veel over gehoord heb, maar ik heb hem nog nooit gezien.
De experimenten worden allemaal in het lab gedaan. Als we met cellen werken, moeten we naar de "cel culture" en werken we in een zuurkast. Dit is een speciale kast waar een luchtstroom doorheen gaat zodat alles steriel blijft en er niks anders bij je cellen komt, zoals bacterien. De rest van de experiementen doen we op een bench. Hier zijn we vooral stofjes bij elkaar aan het pipetteren, waarbij je als je dat veel en lang achter elkaar moet doen best wel last van je duim krijgt.
Volgende week ga ik ook echt met mijn experimenten beginnen. Ik ben nu vooral nog aan het meekijken met anderen.

Ik hoop dat jullie er een beetje wat van op hebben kunnen steken en dat jullie nu een beetje een idee hebben van wat ik doe, want het is soms best ingewikkeld.
Dit weekend ga ik echt het centrum in. Ik ben namelijk een meisje van me studie tegengekomen uit Nederland die hier ook stage loopt die me heeft uitgelegd hoe je echt in het centrum komt. We gaan zaterdag samen naar schonbrunn. Hier is een gigantisch kasteel van een of andere keizer van lang geleden met een enorme tuin en een dierentuin (die de mooiste van europa schijnt te zijn). Ik hou ontzettend van dierentuinen, dus ik heb er echt zin in!!

Plaats vooral weer veel reacties, is voor mij ook leuk om te lezen namelijk!! En ik zal snel weer van me laten horen!!

Tschüs! ;)